„Zwierzenia popkulturalne” Katarzyna Czajka-Kominiarczuk

Zwierzenia popkulturalne to kolejna po Oscarach. Sekretach największej nagrody filmowej publikacja Katarzyny Czajki-Kominiarczuk, autorki bloga Zwierz popkulturalny oraz podcastów Zombie vs Zwierz i Czytu Czytu.

Najnowsza książka Czajki-Kominiarczuk to zbiór felietonów. Głównie o filmach. W jakimś stopniu o serialach. I ogólnie o kinematografii i zjawiskach w niej zachodzących. Całość jest podzielona na siedem części, z których najmniej ciekawą (i jednocześnie całkowicie zbędną) okazała się pierwsza, tj. „Zwierzenia fanowskie”. Na tle pozostałych rozdziałów wypada blado. Czytanie „instrukcji” o oglądaniu wszystkich filmów ulubionego aktora oraz poznawaniu kolejnych reżyserów i scenarzystów, wybieraniu ulubionego filmu czy chodzeniu samemu do kina, nie należało do najbardziej ekscytujących przeżyć w moim życiu. Więcej emocji dostarczyło mi parzenie herbaty. Takie wpisy spokojnie można umieścić na blogu, w książce wolałabym się skupić na innych tematach.

Całe szczęście kolejne rozdziały nie są tak usypiające.

W „Zwierzeniach biznesowych” skupia się m.in. na cyferkach, czyli tym, co nakręca rynek filmowy. Porusza także kwestię kategorii wiekowych czy roli kobiet w przemyśle. Najwięcej satysfakcji przyniosło mi czytanie „Zwierzeń społecznych” oraz „Zwierzeń historycznych”. W tekstach umieszczonych w tych dwóch rozdziałach widać prawdziwe zaangażowanie autorki, jej wiedzę i pasję do poruszanych tematów.

Mimo wszystko, mam problem z tą książką. I to niemały. Dla mnie nie jest ona ani wybitnie dobra, ani zła. Jest… okej? Na pewno kilka felietonów zostawiłabym na blogu i nie pchałabym ich na siłę do książki (zwłaszcza, jeżeli sięgną po nią w głównej mierze fani autorki). Są jednak teksty, które faktycznie przypadły mi do gustu. Z całą pewnością w czołówce najlepszych mogę umieścić ten o filmowych czarnych charakterach („Wszystkie skazy Hollywood, czyli nie każdy morderca nosi bliznę na twarzy”) czy niejako o kulcie męskości („Prawym sierpowym w gender, czyli Rudolph Valentino i potyczki z męskością”). I obowiązkowo tekst o spoilerach („Dalej nie czytaj, czyli o lęku przed spoilerami”), w którym została wyjaśniona etymologia tego słowa, ale co ważniejsze – problematyka zjawiska. Sama nie lubię spoilerów, ale często odnoszę wrażenie, że niektórzy traktują KAŻDE słowo jako spoiler. Nie popadajmy w paranoję.

Zastanawiałam się też nad tym, do kogo skierowana jest ta książka. Do fanów autorki? W takim razie, po jakie licho te początkowe teksty? Do osób, które nie mają w ogóle styczności z kinem? A może do miłośników popkultury? Nie wiadomo.

Zwierzenia popkulturalne to mieszanka lepszych i gorszych tekstów o tematyce popkulturowej, które albo przypadną nam do gustu, albo wręcz przeciwnie. Czy sięgniecie po tę książkę, zależy wyłącznie od was.

Zwierzenia popkulturalne, Katarzyna Czajka-Kominiarczuk, Genius Creations, 2019. Liczba stron: 455.

katarzyna czajka-kominiarczuk popkultura zwierz popkulturalny