Paul Feig, reżyser takich produkcji, jak Biuro, Druhny czy Zwyczajna przysługa, powraca do kin ze świątecznym filmem. I to w zaskakująco dobrym stylu.
Dwa ostatnie miesiące roku to okres, w którym zalewają nas nowe produkcje utrzymane w zimowo-świątecznym klimacie. W połowie listopada do kin weszła kontynuacja Krainy Lodu, pod koniec zaś na ekranach zadebiutowała komedia romantyczna Paula Feiga – Last Christmas.
Katerina (Emilia Clarke), córka emigrantów z Jugosławii, osiedliła się wraz z rodziną w Londynie. Jej życie to pasmo niepowodzeń, którego nawet ona nie jest w stanie traktować zbyt poważnie. Nigdzie nie potrafi zagrzać miejsca i codziennie nocuje u innego znajomego, nie chcąc wracać do rodzinnego domu. Marzy o zostaniu sławną piosenkarką, ale na przesłuchaniach nie idzie jej najlepiej. Na domiar złego pracuje w sklepie ze świątecznymi gadżetami, chociaż nie jest fanką Bożego Narodzenia. Los jednak stawia na jej drodze Toma, który pomaga jej spojrzeć na jej dotychczasowe życie z zupełnie innej perspektywy.
Ciepła i zabawna opowieść wzbogacona o wątki obyczajowe
Mam ogromną słabość do filmów, w których występuje motyw świąt. Lubię atmosferę, która towarzyszy bohaterom, przepiękną zimową scenerię, a widok śniegu czy kolorowych lampek wywołuje na mojej twarzy szeroki uśmiech. Idąc do kina na Last Christmas, nie miałam wygórowanych oczekiwań względem tej produkcji. Nastawiałam się raczej na lekką i zabawną komedię, która spokojnie przeprowadzi mnie przez wszystkie możliwe schematy obecne w tego typu filmach. Nie do końca jednak tak właśnie się stało, bo Feig trzymał dla widzów asa w rękawie.
Last Christmas to połączenie dobrej, choć momentami nieco naiwnej, komedii romantycznej z dramatem. Wątki obyczajowe sprawiły, że film nie jest ani nudny, ani przesłodzony, a o to w świątecznych produkcjach nietrudno. Twórcy przedstawiają prostą, nieskomplikowaną historię, która jest w stanie chwycić za serce niejedną osobę. Chociaż korzystają z typowych schematów, nie rzucają nimi w widza na każdym kroku, co działa wyłącznie na korzyść tego filmu. Nie sposób nie wspomnieć o humorze i zabawnych dialogach, jakimi raczą nas scenarzyści. O dziwo, co było dla mnie sporym zaskoczeniem, w pewnym momencie pojawia się nawet żart o Polakach i… Brexicie.
W klimacie utworów George’a Michaela i Wham!
Fantastyczna obsada
Zdecydowanie najjaśniejszym punktem w Last Christmas jest Emilia Clarke. Jej charyzma, mimika i energia przyćmiewają resztę obsady i w głównej mierze to na jej barkach spoczywa film. Do tej pory mogliśmy ją oglądać przede wszystkim w Grze o tron, choć Clarke grywała również w innych produkcjach, w tym w komediach romantycznych (np. Zanim się pojawiłeś), w których wypadała całkiem nieźle. W Last Christmas spisuje się doskonale, kradnąc tym samym całą uwagę widza. Zapał bohaterki, którą gra, sprawia, że trudno jest się nie uśmiechnąć podczas seansu. Dodatkowo chemia między nią a wcielającym się w postać Toma Henrym Goldingiem jest zauważalna już od pierwszych minut.
Nie sposób nie docenić aktorów drugoplanowych, a szczególnie Emmy Thompson, która, swoją drogą, jest współautorką scenariusz do tego filmu. Co tu dużo mówić – to fantastyczna aktorka, która nie miała najmniejszego problemu, by wcielić się w rolę ekscentrycznej matki głównej bohaterki. Podobne zdanie mam o Michelle Yeoh, grającej szefową Kateriny, mimo że jej czas ekranowy jest zdecydowanie krótszy, niż Thompson czy Goldinga, nie można odmówić jej uroku.
Last Christmas to zdecydowanie film, na który warto się wybrać – nieważne czy samemu, czy z kimś. To niezwykle ciepła i zabawna historia, w której nie brakuje poważniejszych tematów, a całość jest okraszona piosenkami George’a Michaela i zespołu Wham!, które tym bardziej umilą seans.
Aleksandra Bartczak(https://abartczak.pl)